Kruche, ale całe. Pół słowa, jego imię się łamie. Przed zerwaniem pierwsze dwie sylaby noszą imię poety, który potrafił nawet oczarować kamienie”. Mistyka kadzidła; Sierota zdecydowała się użyć szarości w każdym tonie, aby przywołać jej dawne pęknięcia. W kolejnych warstwach jej cienka warstwa kurzu świadczy o jej żałosnej pamięci.